Dyskryminacja w pracy
– nie tylko bezpośrednia

Niewielu pracowników zdaje sobie sprawę, że może być ofiarą dyskryminacji w miejscu pracy, która nie objawia się wprost.

Czy można pracować nocą? Uregulowanie Kodeksu Pracy

Standardowa praca na pełen etat nie obejmuje godzin nocnych, czyli czasu od 21 do 7 rano. Ma to być czas, który pracownik przeznacza na wypoczynek i regenerację. Jednak istnieją stanowiska ioraz profesje (np. piekarze), w których konieczne jest zatrudnianie osób do pracy w tych godzinach. Czy jest to legalne? Jeśli tak, jakie dodatkowe prawa ma pracownik na tzw. „nocnej zmianie”.

Kto NIE może pracować nocą?

Na początek wskażmy regulacje Kodeksu Pracy, które mówią o całkowitym zakazie możliwości pracy nocą. Jest to wąsko określona grupa osób znajdujących się w szczególnej sytuacji czy stanie. Są to: kobiety w ciąży, pracownicy, którzy opiekują się dziećmi do 4 lat – jeśli nie wyrażą zgody, młodociani i niepełnosprawni.

Specjalne uprawnienia

Największą korzyścią jaka wynika z pracy w godzinach nocnych jest dodatkowe zatrudnienie. Ma to postać dodatku do standardowego wynagrodzenia. Za każdą godzinę pracy w porze nocnej pracownikowi przysługuje według art. 157 ze zn.8 Kodeksu Pracy dwadzieścia procent stawki godzinowej, która wynika z minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Jeżeli pracownik wykonuje pracę nocną w sposób stały dodatek ten może zostać wypłacony w formie ryczałtu.

Kogo to dotyczy?

Aby być uznanym za pracownika nocnego co najmniej 25 procent czasu pracy w okresie rozliczeniowym musi u niego przypadać w porze nocnej. Oprócz tego musi w ciągu doby pracować między 21 a 7 przez co najmniej 3 godziny.

Jeżeli pracownik wykonuje zadania niebezpieczne lub związane z dużym wysiłkiem fizycznym czas pracy w nocy nie może być ponadto dłuższy niż 8 godzin.