Dyskryminacja w pracy – nie tylko bezpośrednia
Niewielu pracowników zdaje sobie sprawę, że może być ofiarą dyskryminacji w miejscu pracy, która nie objawia się wprost. Trudniejsza do udowodnienia, lecz niestety często występująca jest również tzw. dyskryminacja pośrednia.
Na czym polega dyskryminacja?
Podążając za Konstytucją i Kodeksem Pracy można powiedzieć, że dyskryminacja polega na traktowaniu w tej samej sytuacji jednego lub kilku pracowników mniej korzystnie niż innych. Kodeks Pracy wylicza powody, dla których pracownik może być dyskryminowany, Są to w szczególności: płeć, wiek, niepełnosprawność, rasa, religia, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkowa, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną czy zatrudnienie na czas określony.
Nierówne traktowanie może przejawiać się w:
- nawiązaniu i rozwiązaniu stosunku pracy,
- warunkach zatrudnienia,
- awansowaniu,
- dostępie do szkoleń, mających na celu podnoszenie kwalifikacji.
Bezpośrednio i pośrednio
Powyżej wytłumaczono na czym polega bezpośrednia forma dyskryminacji, jednak art. 18 Kodeksu Pracy wskazuje także jej formę pośrednią. Ma ona miejsce wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, kryterium lub działania wystąpić mogłyby dysproporcje między pracownikami.
W tym wypadku z pozoru wszyscy traktowani są przez pracodawcę równo, jednak w praktyce okazuje się, że są między nimi niekorzystne różnice. Przykładem dyskryminacji pośredniej może być ustalenie stawki na wynagrodzenie pracowników zatrudnionych na pół etatu na niższym poziomie niż tych, którzy pracują na pełen etat.
Co możemy zrobić?
Pracownikami, który został dyskryminowany przysługuje roszczenie o odszkodowanie. Jego wysokość nie może być niższa niż minimalne wynagrodzenie za pracę ustalone według przepisów prawa.
